این مطلب تحلیلی است از محتوای چند رسانۀ منتخب در موضوع ریزگردها و نشان می دهد که چطور در فقدان سیاست محیط زیست در رسانه، محیط زیست در پای مقاصد دیگر قربانی می‌شود.
در سایت «شبکۀ مطالعات سیاست‌گذاری عمومی» وابسته به مرکز بررسی‌های استراتژیک منتشر شده است.
من اصلاً روزنامه نمی‌خوانم. رک و راست! مگر اینکه مطلبی را یکی از دوستان، خیلی مهم تشخیص بده و برام ایمیل کنه یا تو فیس‌بوک بگذاره. دلایل روشنی هم دارم. روزنامه‌ها خبرهای سوخته را منتشر می‌کنند. خیل عظیمی مقاله‌نویس تو روزنامه‌ها هستند که تو همان حوزه‌ای که قلم می‌زنند سوادشان از عموم افراد تحصیل‌کرده و اهل مطالعه بیشتر نیست. مثلاً روزنامه‌نگار اقتصادی داریم که با الفبای اقتصاد آشنا نیست و با خواندن صفحۀ اقتصادی روزنامه‌ها روزنامه‌نگار اقتصادی شده. همین‌طورند بیشتر روزنامه‌نگارهای حوزۀ اجتماعی و سیاسی. به حوزه‌های دیگر مثل سینما و تئاتر و ورزش آن‌قدر علاقمند نیستم که خبرها و تحلیل‌هاش را مدام پیگیری کنم بنابراین نظری دربارۀ روزنامه‌نگارهاش ندارم. فقط حدس می‌زنم اوضاع‌شان بهتر نباشد.